مرکز نوروفیدبک و علوم شناختی آزارا

روانشناسی کودک سه ساله تا پنج ساله به 1-روانشناسی دوره سه تا سه و نیم 2- سه و نیم سالگی تا 4 سالگی و 4 سالگی تا 5 سالگی تقسیم می شود.

نقاط عطف رشد در روانشناسی کودک سه ساله تا 4سالگی
با تولد سه سالگی کودک شما، دیگر سال های حساس دو سالگی و سال های جادویی و هیجان انگیز سه و چهار سالگی شروع می شوند، همان زمانی که دنیای کودک شما با فانتزی، تخیل و تصویرسازی های واضح احاطه شده است.

در طول این مدت، در بسیاری از حیطه ها بالغ می شود.

روانشناسی کودک سه ساله تا 4 و 5 سالگی (2)

در این قسمت برخی نقاط عطف رشدی مهم در این سن اورده شده اند:

نقاط عطف حرکتی
می تواند روی یک پا بایستد و به مدت پنج ثانیه در این حالت بماند.
بدون کمک از پله ها بالا و پایین می رود.
توپ را به جلو پرت کند و با پا به آن ضربه می زند.
توپ را با دستش پرت می کند.
با چابکی به جلو و عقب می رود.
می تواند توپی که به سمتش می آید را بگیرد.
نقاط عطف در مهارت های ظریف حرکتی و انگشتان
اشکال چهارگوش را کپی می کند.
می تواند یک انسان را با دو تا چهار قسمت اندامش بکشد
از قیچی می تواند استفاده کند.
برخی اشکال هندسی را می کشد
شروع به کپی کردن برخی حروف می کند.
روانشناسی کودک سه ساله تا 4 و 5 سالگی (2)

نقاط عطف زبان و خصوصیت کودک سه سال و نیم
مفهوم شباهت و تفاوت را می فهمد.
برخی قوانین پایه گرامر را مسلط می شود.
می تواند با جملات 5 تا شش کلمه ای حرف بزند.
انقدر واضح حرف می زند که غریبه ها هم بفهمند.
داستان و قصه می گوید.
نقاط عطف شناختی سه تا چهار ساله
برخی رنگها را به درستی نام می برد.
مفهوم شمارش را میشناسد و ممکن است چند عدد را بداند.
مسائل را تنها از یک نقطه نظر می نگرد.
حس زمان واضح تری را دارا خواهد بود.
دستورات سه بخشی را دنبال می کند.

بخش هایی از یک داستان را به خاطر می آورد.
مفهوم شباهت و تفاوت را می فهمد.
درگیر بازی های تخیلی می شود.
نقاط عطف اجتماعی و هیجانی
به تجارب جدید علاقه دارد
با دیگر کودکان همکاری می کند.
نقش مادر یا پدر را بازی می کند.
بسیار در بازی های تخیلی پیشرفت می کند.

منبع : مشاوره کودک و نوجوان-روانشناسی کودک سه ساله تا 5 ساله – راهنمای مادران

کودکان در این سنین می آموزند که چگونه بازی کنند، یاد بگیرند، با دیگران ارتباط برقرار کنند و در محیط حرکت کنند.

در طول سال دوم کودکان بیش از قبل در محیط حرکت می کنند، و درباره خود و محیط اطراف آگاهی بیشتری دارند.

تمایل افراد به کشف اشیای جدید و افراد در حال افزایش است.

نقاط عطف رشدی یک تا دو سالگی کودک
در این دوره، استقلال بیشتری را نشان می دهند، رفتارهای لجبازی نشان می دهند، و خود را در آینه و تصاویر باز می شناساند.

شروع تقلید از رفتار دیگران مخصوصا بزرگترها در این سنین است.

کودک هم چنین در این سنین باید نام افراد آشنا و یا اشیا را از عبارات و جملات ساده باز شناسی کند، ودستورالعمل های ساده را دنبال کند.

نکات فرزند پروری در روانشناسی یک تا دو سالگی کودک
به صورت روزانه برای کودک خود داستان بخوانید.
از او بخواهید اشیاء را برای شما بیابد یا اعضای بدن و اشیاء را نام گذاری کند.
بازی های جور کردنی با کودک انجام دهید. پازل های ساده یا مرتب سازی اشکال.
او را تشویق به کشف و آزمون چیزهای جدید کنید.
بیشتر به رفتار های مطلوب پاسخ دهید تا تنبیه رفتارهای غیر مطلوب. اغلب به کودک رفتار جایگزین ارائه دهید به جای ممانعت مداوم.
با صحبت کردن با کودک مهارتهای زبانی وی را تقویت کنید. کلمات لازم را برای شروع اضافه کنید.
برای مثال، اگر کودک شما می گوید “ماتالونی” شما می توانید پاسخ دهید؛ درسته عزیزم “ماکارونی”.
به رشد استقلال کودک خود کمک کنید. با اجازه دادن به آنها در اینکه خود لباس بپوشند و یا خود احساس کنند.
کنجکاوی های کودک خود را تشویق کنید. هم چنین هنگام بازشناسی اشیاء و علامت ها را درپارک یا در هنگام سفر با ماشین و اتوبوس تشویق کنید.
 

روانشناسی کودک یک تا دو سالگی
رشد کودک شما در این دوره
در طول 12 ماه بین یک تا دو سالگی، خواهید دید که کودک شما کمتر شبیه یک نوزاد و بیشتر شبیه کودکی نو پا می شود.

زمانی که کودک یک ساله شما به مهارت های جدید حرکتی تسلط پیدا می کند شاهد یک انتقال فیزیکی  خواهید بود.

این مهارت های جدید به آنها کمک می کنند که استقلال زیادی را کسب کنند و احتمالا شاهد ظهور یک شخصیت منحصر به فرد نیز خواهید بود.

رشد جسمی و فیزیکی 
رشد در دوازده ماه اول می تواند بازتاب تغییراتی بزرگ برای کودک شما باشد.

در مدت زمان کوتاهی، احتمالا از حالت سینه خیز به حالت ایستاده و راه رفتن می رود.

قبل از اینکه متوجه شوید، سعی می کند از پله ها بالا برود و در خانه بدون هیچ کمکی بچرخد.

روانشناسی یک تا دو سالگی کودک

نقاط عطف کلیدی مهارت های حرکتی درشت
اکثر کودکان اولین قدم های خود را قبل از دو ماهگی برمی دارند و تا 14 الی 15 ماهگی خودشان راه می روند.

مهارت های حرکتی ظریف
از 18 ماهگی، کودک شما می تواند با فنجان بنوشد، با قاشق غذا بخورد و لباس هایش را دربیاورد.

نکات برجسته
بین یک تا دو سالگی، احتمالا خواهید دید که کودک خود را به چالش می اندازد تا به توپی ضربه بزند و یا شروع به دویدن کند.

نکات فرزند پروری رشد جسمی
کودک یک ساله شما نمی داند کدام اشیا ساکن و کدامیک ایمن هستند که بتواند دست بزند.

منبع : مشاوره کودک و نوجوان- روانشناسی یک تا دو سالگی کودک

داستان کودکانه در مورد بی نظمی که کودک شما یادبگیره نظم داشته باشه و اسباب بازی و وسایل در خانه رها نکنه.

یکی بود یکی نبود
یه پسر کوچولوی شیطونی بود به اسم نیما که همیشه  وقتی از مدرسه میومد لباساش و روی تخت مینداخت و میرفت جلوی تلویزیون فیلم میدید و با اسباب بازی هاش بازی میکرد.

مادر نیما همیشه بهش میگفت که لباساش و مرتب کنه و اسباب بازی هاشو از وسط خونه جمع کنه تا خراب نشن.

ولی نیما به حرف مامانش گوش نمیداد و همیشه همون جوری که جلو تلویزیون کارتون میدید خوابش میبرد و مامان و باباش وسایلش و جمع میکردن.

تا یه روز نیما از مدرسه اومد و ناهارش تند تند خورد و رفت جلوی تلویزیون تا کارتون مورد علاقه اش رو ببینه و با ماشین هاش بازی کنه.

مامانش که خیلی خسته بود سمت اتاق خواب رفت و گفت نیما من میرم یکم بخوابم یادت نره وسایلت رو جمع کنی.

نیما هم مثل همیشه سرش رو تکون داد ولی اصلا حواسش به حرف مامانش نبود.

چند ساعتی نگذشته بود که نیما یادش افتاد تکلیف مدرسه اش رو انجام نداد و رفت اتاقش تا از تو کیفش تکلیف هاش رو در بیاره و انجام بده.

داستان کودکانه در مورد بی نظمی

مامانش که تازه بیدار شده بود و داشت از اتاق خواب درمیومد.
پاش روی یکی از ماشین های مسابقه ای نیما رفت و لیز خورد و پاش محکم به میز وسط خونه خورد و موقع افتادن سرش به زمین خورد نیما که از سر و صدا بیرون اومده بود با دیدن مامانش ترسید و گریش گرفت از طرفی هم میدونست که مامانش حسابی دعواش میکنه چون به حرفش گوش نکرده بود.

منبع : مشاوره کودک و نوجوان- داستان کودکانه در مورد بی نظمی

این روزها با شیوع کرونا، افراد مبتلابه اضطراب سلامتی یا همان فوبیای ناشی از کرونا به‌شدت در حال پیگیری علائم و نشانه‌های بدنی هستند که وجود این ویروس را در آن‌ها تائید نماید.

به گزارش ایسنا، بنابر اعلام مشاورانه، غافل از این‌که ازنظر مشاور در حال حاضر مهم‌ترین نکته‌ای که باید جهت تقویت سیستم ایمنی خود رعایت کنیم؛ مقابله با ترس و اضطراب است.

درمان فوبیا اجتماعی و گوشه‌گیری نیز می‌تواند این روزها به افراد کمک کند تا حس بهتری داشته باشند.

اختلال اضطراب بیماری، هیپوکندریا که گاه به آن فوبیای بیماری می‌گویند، ترس شدید فرد از بیمار شدن است.

در این حالت آنچه باعث بیماری فرد می‌شود خود بیماری نیست بلکه ترس فرد از بیمار شدن است.

در واقع دل‌مشغولی زیاد و اضطراب بیش‌ازحد فرد است که به از دادن سلامتی او منتهی می‌شود.

این افراد نسبت به نشانه‌های بدنی خود بسیار حساس هستند و هرگونه تغییر در علائم فیزیکی را به‌عنوان نشانه‌ای از اختلال جسمانی تعبیر می‌کنند.

نشانه‌های فوبیای ناشی از کرونا

از دیگر نشانه‌های فرد مبتلا به اضطراب بیماری می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

جستجوی دائمی در اینترنت، کتاب‌ها و... در خصوص بیمار و عوامل ایجادکننده بیماری‌های خطرناک (معمولاً از نظر دانش پزشکی اطلاعات بالایی کسب می‌کنند!)

مراجعه مکرر به پزشک و انجام آزمایش‌های غیرضروری جهت چک کردن وضعیت سلامتی خود.

بی‌اعتمادی به تشخیص پزشک و مراجعه به بیمارستان‌ها یا مراکز درمانی متعدد.

دریافت یک آرامش موقتی بعد از تشخیص پزشک و رد بیماری، عدم تأثیرگذاری و سودمندی قوت قلب یا نصیحت‌های اطرافیان.

کرونا هراسی و پیامدهای آن

 وای عطسه زدم، کرونا دارم! احساس می‌کنم تب‌دارم.

مطمئنم کرونا گرفتم. چرا هیچکی جدی نمیگیره واقعاً دارم می‌میرم از ترس!

 فوبی کرونا دقیقه به ترس شدید فرد از ابتلا به ویروس کرونا اشاره دارد.

فوبی از ریشه‌ی یونانی فوبوس است و به معنای خدای‌ترس در یونان اشاره دارد که برای ترساندن مجرمین و دشمنان با زدن نقاب درصحنه حاضر می‌شده.

آنچه به فوبی ناشی از کرونا دامن می‌زند اطلاعات و اخبار غلطی است که در رسانه‌های اجتماعی و بخصوص در فضای مجازی به اطلاع مردم می‌رسد.

در شرایط فعلی که داشتن میزان لازمی از استرس و نگرانی باعث رعایت اصول بهداشتی و پیش‌گیری از خطر مبتلا شدن به ویروس کرونا می‌گردد.

عده‌ای از افراد با استرس زیاد نه‌تنها زندگی روتین خود را مختل می‌کنند، حتی کارکرد عادی سیستم ایمنی در مقابل بیماری و ویروس را به‌شدت تضعیف می‌نمایند.

فوبیای ناشی از کرونا و رفتن به بیمارستان

در شرایط فعلی که داروی خاصی برای مقابله با ویروس کرونا ساخته نشده، فوبیای کرونا تنها باعث مراجعه بیشتر به بیمارستان‌ها و مکآن‌هایی می‌گردد که احتمال انتقال را افزایش می‌دهد.

فوبیای کرونا می‌تواند حتی منجر به‌روش‌های نامعقول پیشگیری از جمله استعمال الکل، داروهای خودسرانه و حتی مصرف بیش‌ از حد قرص‌های ویتامینه شود که به سایر اندام‌ها از جمله کلیه فرد آسیب می‌رساند.

 در نهایت اگر فردی با چنین روحیه و سطح از اضطراب به بیماری مبتلا شود، به تنها چیزی که فکر نمی‌کند بهبودی است.

فاجعه سازی و ناامیدی از ویژگی‌های بارز این افراد است.

منبع : با فوبیای ناشی از کرونا چگونه روبه‌رو شویم؟

داستان کوتاه در مورد راستگویی و صداقت برای کودکان فراهم شده است.

داستان پارمیدا و نیکیتا 
یه روز جمعه پارمیدا از خواب بیدار شد و دید که مامانش داره حاضر میشه، که به خونه مامان بزرگش بره.

پارمیدا می دونست خاله زری و دخترش نیکتا که هم سن پارمیدا بود، هم احتمالا اونجا هستن. به همین خاطر سریع حاضر شد تا با مامانش دوتایی به خونه مادر بزرگش برن.

خونه مادربزرگ خیلی بزرگ بود و یک حیاط باصفا داشت که بچه ها عاشق توپ بازی و دویدن اونجا بودن، مخصوصا روزهای تعطیل که میتونستن تا عصر اونجا بمونن و بازی کنن.

البته پارمیدا اگه هر روز هم می رفت خونه مادربزرگش سیر نمی شد چون اونجا رو خیلی دوست داشت.

پارمیدا سریع کفششو پوشید و با مامانش سوار آژانس شدن و به خونه مادربزرگ  رفتن.

داستان کوتاه در مورد راستگویی و صداقت برای کودکان

وقتی رسیدن و در زدن نیکتا در رو باز کرد و یهو پرید تو بغل پارمیدا.
مامان پارمیدا هم نیکتا رو بوسید و گفت چطوری تو گل دختر.

نیکتا بهشون سلام کرد و پیش مادربزرگ و خاله زری رفتن.

پارمیدا به خاله و مادربزرگش سلام کرد و توپی رو که همیشه باهاش بازی میکردن، برداشت و با نیکیتا به حیاط رفتن تا باهم بازی کنن.

نیم ساعتی نگذشته بود که  پارمیدا توپ رو به گلدون عتیقه مورد علاقه مادربزرگ که یادگار بابا بزرگ بود زد و اون رو شکست. مامان پارمیدا سرش رو از پنجره حیاط بیرون آورد و پرسید صدای چی بود؟

نیکتا به پارمیدا گفت حالا چیکار کنیم الان باهامون دعوا میکنن و نمیذارن دیگه بیاییم خونه مامان بزرگ و بازی کنیم و مامان بزرگ خیلی خیلی ناراحت میشه.

پس با هم دیگه گفتن که هیچ اتفاقی نیفتاده و با هم تصمیم گرفتن گلدون شکسته رو ببرن و بذارن زیر تخت چوبی بزرگی که توی حیاط بود.

بعد از چند ساعت پارمیدا و نیکتا که از بازی کردن خسته شده بودن، پیش مادر بزرگ رفتن تا براشون از سایت کودک و نوجوان قصه تعریف کنه.

خاله زری و مامان پارمیدا هم بعد از درست کردن غذا، تصمیم گرفتن تا حیاط رو تمیز کنن. مامان پارمیدا موقع جارو زدن زیر تخت، تیکه های گلدون و خاک و گل پژمرده رو دید.

بالا اومد و بچه ها رو صدا زد و گفت بچه ها دوس دارم بهم راستشو بگید.

منبع :سایت کودک و نوجوان-داستان کوتاه در مورد راستگویی و صداقت برای کودکان

ما یک سوم از زندگیمان را صرف خواب می کنیم، ولی همه نمی توانند خواب خوبی داشته باشند. برای زوج ها، داشتن خواب خوب بستگی به این دارند که ما فکر می کنیم که چقدر شریک زندگیمان ما را درک می کند و به ما اهمیت می دهد.

این یافته حاصل یک مطالعه است که در مجله شخصیت اجتماعی و علوم روانشناسی چاپ شده است. یافته های این مطالعه نشان داده است که افرادی که شریک زندگی شان پاسخگوی نیاز های روحی آنهاست سطح استرس و انگیختی پایینی دارند، که باعث بهبود کیفیت خواب آنها می شود.

یکی از کارکردهای مهم خواب محافظت از سلامت جسمی در مقابل زوال است.

به هر حال عملکرد حفاظتی خواب می توان فقط زمانی به دست می آید که ما بتوانیم خواب بدون وقفه را داشته باشیم، که به عنوان خواب ترمیمی شناخته شده است.

خواب ترمیمی نیازمند احساس ایمنی، امنیت، حمایت و عدم وجود تهدید می باشد.

برای انسان، قویترین منبع برای احساس ایمنی و امنیت یک شریک اجتماعی پاسخگو به نیازهاست— چه این نیاز از طریق والدین در کودکی  پاسخ داده شود و چه در بزرگسالی به وسیله ی شریک زندگی.

رابطه بین مشکلات خواب و احساس بی ارزشی در ارتباط

رابطه جنسی و کاهش تنش
دکتر سلسوک که نویسنده مسئول این مطالعه است می نویسد: «داشتن یک شریک زندگی پاسخگو به نیازها کسی که قادر است از ما در برابر مشکلاتی که به وجود می آید محافظت کند و آرامش دهد برای ما انسانها تاثیرگذارترین راه است تا اضطراب، تنش و انگیختگی مان را کاهش دهیم،»

این پژوهش از طریق یافته هایی است که چند سال پیش به وسیله ی یک همکاری بین المللی از محققان از جمله امره سلسوک (دانشگاه فنی شرق میانه در ترکیه)، آنتونی اونگ (دانشگاه کورنل آمریکا)، ریچارد اسلاتچر و سارا استنتون (دانشگاه ایالتی وین آمریکا)، گول گونایدین (دانشگاه بیلکنت ترکیه)، و دیوید آلمیدا (دانشگاه ایالت پنسیلوانیای آمریکا) جمع اوری شده است.

“مرکز مشاوره” می تواند در این امر شما را یاری کند..

دکتر سلسوک می نویسد: «در مجموع، مجموعه ای از شواهد ما در طول سال های اخیر نشان داده است که بهترین پیشنهاد ما برای داشتن شادی و سلامت بیشتر و داشتن زندگی طولانی داشتن شریک زندگی پاسخگو به نیازهایمان است».

بنابراین یکی از راه های بدست اوردن تعادل روانی در زندگی روزمره به دنبال یک شریک جنسی پاسخگو و متعهد باشید!

منبع: مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-رابطه بین مشکلات خواب و احساس بی ارزشی در ارتباط

راهنمای مادران جوان و رفتار با نوزاد در این نوشتار آورده شده است و زمان مطالعه آن 4 دقیقه است.

همچنان که نوزاد متولد می شود مادر جوان به عنوان اولین موجود و تنها تامین کننده نیازهای وی شناخته می شود.

بنابراین تعامل سالم و سلامت هر دو برای هر دو طرف ضروری است.

کودک تازه به دنیا آمده با سرعت زیادی در حال تغییر است و ارتباط برقرار کردن با کودک و نیازهای وی، گاهی برای مادران تبدیل به چالشی بزرگ می شود.

راهنمای روانشناختی برای مادران جوان
بنابراین تعامل سالم و سلامت هر دو برای هر دو طرف ضروری است.

کودک تازه به دنیا آمده با سرعت زیادی در حال تغییر است و ارتباط برقرار کردن با کودک و نیازهای وی، گاهی برای مادران تبدیل به چالشی بزرگ می شود.

ما در این مقاله سعی کردیم لیستی از موارد مهمی که مادران باید در مورد خود و کودک نوزادشان در نظر بگیرند را تهیه کنیم، که در ادامه آورده شده است.

1. اولین لبخند و خندیدن نوزاد نزدیک است!
کودکان لبخند زدن و خندیدن را بسیار زودتر از آنچه والدین انتظار دارند شروع می کنند!

اولین لبخندها را در ماه اول یا دوم ابراز می کنند، در حالیکه خندیدن در ماههای دوم تا پنجم شروع می شوند. نیازی نیست که حتما مثل یک کمدین باشید تا کودک را بخندانید.

به نقل از دکتر کسپر آدیمان، استاد دانشگاه بیرکبک لندن:

خندیدن ناشی از کارهایی که والدین انجام می دهند نیست. بلکه، راز بیشتر خنداندن نوزاد اینست که بیشتر به او توجه نشان دهید.

خندیدن برای کودک وسیله ای است که با کمک آن می تواند شما را بیشتر در کنار خود نگه دارند و بنابراین بیشتر می توانند در مورد شما بدانند.

نکته: با کودک در تماس باشید و با پاسخدهی به لبخندهایش به او پاداش دهید.

2. از خود مراقبت کنید:
حدود 15 درصد مادرانی که به تازگی صاحب کودک شده‌اند، و همچنین برخی پدران، مشکلات مرتبط با سلامت روان را قبل یا بعد از تولد کودک تجربه می کنند.

متخصصان می گویند واجب است که والدین در مورد نشانه ها و ریسک های احتمالی اطلاعات کافی را کسب کنند.

برخی مادران به دنبال کمک متخصصان نمی‌روند، زیرا می ترسند که به عنوان “مادران جوان بد” شناخته شوند.

درخواست کمک برای بهبود حیاتی است، و این بدین معنیست که شما مادران جوان خوبی هستید.

اگر قبل یا بعد از تولد کودک احساس کسالت روانی دارید مشکل یا اشتباه شما نیست، و با راهنمایی و کمک بهبود می یابید.

نکته: بیشتر مطالعه کنید، کمک بگیرید و مراقب خود باشید.

3. حفظ زندگی اجتماعی مادران جوان مهم است
متخصصان بر اهمیت حمایت اجتماعی برای مادران جوان تاکید دارند.

شواهد نشان می دهند نوع حمایتی که زنان نیاز دارند در مراحل مختلف بارداری تغییر می کند. بعد از تولد نیز این نیاز هم چنان ادامه دارد.

بهترین راه، استفاده از متخصصان، مقالات معتبر و شرکت در کلاس های مادر-کودک است که مادران با نیازهای مشابه حضور دارند.

شرکت در این دسته از فعالیت ها می تواند اعتماد به نفس مادر را افزایش دهد.

نکته: از منابع معتبر و افراد متخصص استفاده کنید، و با مادران دیگر در تعامل باشید.

4. پدران نیز مهم هستند!
پدران نقش مهمی در تشویق کودکان خود در رشد سالم دارند.

بر اساس نظر متخصصان روانشناسی، بازی نقطه شروع این فرآیند تعامل پدر-کودک است، وضعیتی که در آن کودک رویارویی با خطرها را در یک پایگاه ایمن یاد می گیرد.

ترتیب دادن یک بازی بی قاعده سمبل جهانی تعامل پدر با کودک است.

پدرها دوست دارند کودک رابه دویدن، بالا رفتن و پریدن تشویق کنند.

اما، این رفتار تنها یک سرگرمی نیست بلکه مکمل رشد کودک است.

منبع:تربیت کودک-کودکانه:کودک و نوجوان-راهنمای مادران جوان و رفتار با نوزاد

نکاتی در رابطه با آماده سازی کودکان برای آغاز سال تحصیلی جدید.

یکی از سخت ترین کاری که والدین باید انجام دهند آماده سازی کودکان برای بازگشت به مدرسه است. بیشتر کودکان دوست دارند که تا دیر وقت بخوابند، زمان آزاد بیشتری داشته باشند، و سازماندهی و ساختار کمتری در زمان تعطیلی مدارس دارند. والدین برای آماده سازی کودکان برای شروع مدرسه چه کارهایی می توانند انجام دهند؟

نخست، کودکان را از لحاظ تحصیلی آماده نگاه دارید تا با شروع روز اول مدرسه سورپرایز نشوند. برای آمادگی روحی کودکان راه های زیادی وجود دارد. یک تقویم که بر روی آن روزها مشخص شده است برای کودکانی که در درک زمان و دوره دچار مشکل هستند می تواند کمک کننده باشد. دوم، به کودکان نشان دهید که از کدام فروشگاه می خواهید کوله پشتی، کتاب ها، و جعبه های غذا را خریداری کنید بنابراین روال برنامه ریزی شده و مشخص است. مکانهایی که در آن کودکان تکالیف مدرسه شان را انجام می دادند برای انجام تکالیف آینده آماده کنید و برای ان قوانینی وضع کنید.

بازگشت به مدرسه

سوم، در روز اول تمامی قسمت های مهم را با کودک بروید، از مدرسه بازدید کنید معلم و مشاور مدرسه را نیز ملاقات کنید. مسائل ناشناخته می تواند باعث ایجاد اضطراب شود بنابراین این کارهای ساده برای کمک به آرامش عصبی کودک کمک کننده هستند. همچنین اگر کودک شما مسائل پزشکی یا اضطراب دارد و در اولین هفته ی تحصیلی به مشاوره نیاز دارد می تواند مفید باشد.

چهارم، برای مراقبت های بعد از مدرسه و انجام تکالیف روال خاصی مشخص کنید. مشخص بودن برنامه ها برای تسکین استرس هم برای شما و هم برای کودکتان مفید می باشد. پنجم، برای امادگی کودکتان برای روز اول مدرسه وسایل و یونیفرم او را از قبل خریداری کنید. در آخر، اگر همه ی این کارها را انجام دادید روز اول مدرسه کودکتان را به مدرسه ببرید. در این صورت کودک شما احساس امنیت می کند و برای اتفاقات غیر منتظره اضطراب نخواهد داشت.

منبع:  مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-بازگشت به مدرسه

ناپلئون خواب نیم روزی داشت؛ انیشتین هم خواب نیم روزی داشت؛ چرچیل هم خواب نیم روزی داشت. خواب نیم روزی چه کاری می توانند برای ما انجام دهند؟
چطور می توان چرت زدن و خواب نیمروز را توضیح داد؟ بهترین توضیحی که می توانیم به شما ارائه کنیم شامل ارتباطی است که بین عمق خواب و ریتم شبانه روزی خوابمان وجود دارد. فشار خواب زمانی شروع می شود که ما بیدار می شویم. با این فرض که ما صبح زود از خواب بیدار می شویم، این فشار خواب در ابتدای بعد از ظهر به بالاترین سطح خود می رسد، و در هر روز هفته که از خواب بیدار می شویم این اتفاق می افتد.

در همین حال، صبح ها هورمون کورتیزول کاهش یافته و درجه ی حرارت بدن افزایش می یابد، نشانه ی دیگر بیداری، شروع تدریجی و صعودی آن در نیمه ی دوم روز است. (در این زمان ممکن است که یک خواب عمیق کوتاه داشته باشیم.) قدرت به خواب رفتن بیشتر از بیدار ماندن است و نتیجه اینکه خواب نیم روزی می تواند برای ما مفید باشد.

تغذیه می تواند یکی از عوامل چرت زدن باشد. خوردن غذای زیاد و سنگین برای ناهار باعث پاسخ انسولینی بدن و کاهش قند خون می شود. این اتفاق باعث بیشتر شدن خواب آلودگی می شود. به هر حال، دلایل اولیه که خواب نیم روزی و محتمل است ریتم شبانه روزی می باشد. حتی برخی افرادی که ناهار نمی خورند ممکن است چرت بزنند زیرا فشار خواب جمع شده با سطح پایین سیگنال های بیداری ترکیب می شود.

جنبه های مثبت چرت زدن
داشتن خواب نیم روزی ایده ی خوبی است؟ تقریبا همه افراد این تفکر را داشته اند از جمله، ناپلئون بناپارات، توماس ادیسون، آلبرت انیشتن، و وینستون چرچیل. و مطالعات آزمایشگاهی نیز آن را تایید کرده است. بعد از یک چرت زدن، شخص بیدارتر و سازنده تر است، کمتر خسته است، و از نظر خلقی در بالاترین حد است. استدلال منطقی و مهارت تصمیم گیری بهبود یافته، و اگر آنها در حال یادگیری و تمرین یک مهارت جدید باشند، آنها این کار را بعد از یک چرت کوتاه می توانند بهتر ادامه دهند. حتی تحقیقاتی وجود دارد که بیان کننده ی این مسئله است که داشتن خواب نیم روزی منظم حمله ی قلبی، سکته ی مغزی، دیابت، و چاقی را کاهش می دهد. چه دلیلی وجود دارد که خواب نیم روز را دوست نداشته باشیم؟

تاثیرات منفی چرت زدن
هنوز برخی از هشدارها در دستور کار وجود دارد. مسئله این است که ما کی چرت می زنیم و چقدر چرت می زنیم. مطالعات در افرادی که به خواب نیم روزی در زمان های مختلف تشویق شده بودند مشخص کرد بیشتر ما قبلا نسبت به خواب نیم روزی بد گمان بودیم. برای بزرگسالان با الگوی طبیعی خواب و بیداری، بهترین زمان برای خواب نیم روزی ابتدای بعد از ظهر است، و برای کسانی که صبح زود از خواب بیدار می شوند ظهر بهترین زمان است. چرت زدن و خوابیدن در آخر روز به هر حال می تواند آثار سویی داشته باشد. چرت زدن فشار خواب را تخلیه می کند، ولی اگر این چرت زدن دیرتر اتفاق بیافتد، زمان کمتری برای فشار خواب داریم تا دوباره در شب به خواب برویم.

زمانی که باید بخوابید و بدنتان برای خواب آماده می شود که ریتم شبانه روزی ترشح هورمون ملاتونین بالا می اید و دمای بدن پایین می اید. فشار خواب و سیکل شبانه روزی  به طور موقت همگامی شان را از دست داده اند، و زمانی که به هماهنگی شان برگردند، شما فورا به خواب می روید.

منبع:  مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-چگونه می توانیم از خواب نیم روزیمان (چرت زدن) بهره ببریم

بازیهای ویدئویی یک فعالیت محبوب برای افراد در تمام سنین شده است. بازی ویدئویی یک صنعت چندین بیلیون دلاری است که نسبت به فیلمها و DVD ها پول بیشتری به ارمغان می اورد. به طور متوسط دختران روزانه بیش از یک ساعت و پسران بیش از دو ساعت را به این بازی‌ها اختصاص می‌دهند. نوجوانان وقت بیشتری نسبت به کودکان کوچکتر برای این بازیها می‌گذارند. بازیهای ویدئویی بسیار پیچیده و واقع گرایانه شده اند. برخی از بازیها به اینترنت متصل هستند که به کودکان و نوجوانان اجازه میدهد تا هم با یکدیگر بازی کنند و هم با بزرگسالان و همسالان ناآشنا صحبت کنند.

در حالیکه برخی از این بازی‌ها محتوای آموزشی دارند، بسیاری از محبوبترین بازیها بر موضوعات منفی تاکید دارند و انها را ترویج میدهند:

کشتن افراد یا حیوانات
استفاده و سوء استفاده از مواد مخدر و الکل
رفتار مجرمانه وبی احترامی به قدرت و قانون
استثمار جنسی و خشونت دربرابر زنان
کلیشه های نژادی، جنسی و جنسیتی
زبانناپاکوحرکاتزشتوناپسند
مطالعه کودکان در معرض خشونت نشان میدهد که انها ممکن است در آینده دربرابر خشونت بی تفاوت باشند، انرا تقلید کنند و رفتار متجاوزانه تری نشان دهند. کودکان جوانتر و کودکانی که مشکلات احساسی، رفتاری یا اموزشی دارند ممکن است بیشتر تحت تاثیر عکس‌های خشن قرار بگیرند.

بازی متناسب با سن در حد اعتدال می‌تواند لذت بخش و سالم باشد. برخی از بازیهای ویدئویی ممکن است مهارت‌های یادگیری و حل مسئله را ارتقاء دهند و به توسعه مهارتهای حرکتی ظریف و هماهنگی کمک کنند. با این حال نگرانیهایی درباره اثر بازیهای ویدئویی روی افراد جوان که بطور افراطی بازی میکنند وجود دارد. کودکان و نوجوانان می‌توانند بیش از حد درگیر این بازیها شوند. انها ممکن است در کنترل زمان بازی خود مشکل داشته باشند. انها ممکن است دربرابر تلاش والدین برای محدود کردن زمان بازی مقاومت کنند. سپری کردن زمان بیش از حد روی این بازیها منجر به:

گذراندن زمان کمتربرای کارهای اجتماعی با دوستان و خانواده

مهارت‌های اجتماعی ضعیف

گذراندن زمان دور از خانواده، تکالیف مدرسه و سرگرمیهای دیگر

نمرات پایینتر

مطالعه کمتر

تمرین کمتر و اضافه وزن

کاهش خواب و کیفیت خواب کمتر

افکار و رفتار خشونت امیز

بررسی خشونت در بازیهای ویدئویی و آنلاین کودک و نوجوان

نکاتی برای والدین

والدین می‌توانند به فرزندانشان کمک کنند تا از بازیها لذت ببرند و از مشکلات اجتناب کنند بوسیله :

جلوگیری از بازیها در کودکان قبل از سن مدرسه
چک کردن رده بندی بازی و مناسب بودن آن برای کودک (بازی آنلاین و ویدئویی پسرانه یا دخترانه، بازی ویدئویی جنگی یا …)
انجام بازیهای ویدئویی با فرزندان برای به اشتراک گذاشتن تجربه و بحث درمورد محتوا

منبع:  مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-بررسی خشونت در بازیهای ویدئویی و آنلاین کودک و نوجوان

هر چه کودک کنجکاوتر باشد بیشتر می آموزد. پرورش دادن حس کنجکاوی در کودک شما، یکی از مهم ترین روش هایی است که می توانید به وی کمک کنید که در طول عمر خود یادگیرنده باشد.

کودکان در زمان تولد، یک یادگیرنده هستند و یک کنجکاوی طبیعی را در مورد نحوه انجام گرفتن کارهایی که در جهان صورت می پذیرد، دارند. کنجکاوی یک تمایلی برای یادگیری است. همچنین یک اشتیاق و تمایلی برای پیدا کردن، کشف کردن و نشان دادن می باشد.

والدین و سرپرستان، مجبور نیستند که بچه خود را کنجکاو کنند یا بچه خود را مجبور به یادگیری کنند. تحقیقات بیانگر این است که  در واقع یک تمایل درونی  در کودکان، برای یادگیری وجود دارد ( کنجکاوی آنها) و نه یک عامل یا فشار بیرونی، که آنها را تشویق به رسیدن به یک تجربه جدید می کند یا آنها را به یک موفقیت بزرگتر و طولانی مدت، در مدرسه سوق می دهد.

یادگیری یک چیزی است که همه کودکان همراه با آن متولد می شوند. آنها در هنگام وارد شدن به جهان، این انگیزه را دارند تا یاد بگیرند که کارهای صورت گرفته در سرتاسر جهان، به چه ترتیبی انجام می پذیرد:

کودک تازه متولد شده، با چشم های خود به صداها، چهره ها و اشیاء جالب توجه، نگاه می کند.
یک کودک هشت ماهه، جغجغه را حرکت می دهد و آن را در دهان خود قرار می دهد تا بداند که نتیجه اینکار چه چیزی می شود.
کودک نوپا یک چهار پایه را می گیرد تا به بالایمیز تلفن برود –و یک عروسکی که دوست دارد با آن بازی کند را بردارد.
یک کودک ۲ ساله، وانمود می کند که یک مامور شهرداری است و همه حیوانات اسباب بازی خود را در داخل سبد خشک شوئی، ” کامیون آشغال” می ریزد تا نشان دهد که وی هم می تواند مثل بقیه افراد، یک کاری را انجام دهد.
 

روش هایی برای پرورش دادن حس کنجکاوی
الگوهای مورد علاقه را در دنیای اطراف ایجاد کنید:
به پیاده روی بروید و در مورد شگفتی های درختان، آسمان و ستاره ها تفکر کنید. همچنین به بچه خود اجازه دهید که این کار را همراه شما انجام دهد.

تمایلات و علاقه های طبیعی را که وجود دارند، تشویق کنید. بچه ها از طریق انجام دادن فعالیتی که توجه و تخیل آنها را درگیر می کند، چیزهای بیشتری یاد می گیرند. اگر وی موسیقی دوست دارد، برایش موسیقی اجرا کنید، ابزارات موسیقی را با هم بسازید و استفاده کنید، و همراه هم برقصید.

روش هایی برای پرورش دادن حس کنجکاوی کودکان

سعی کنید جواب های ساده و واضحی به سوالات وی دهید که مطابق با رشد بچه هم باشد.

شما به این سوال کودک که من از کجا آمدم بسته به اینکه سه ساله است یا سیزده ساله متفاوت پاسخ می دهید و صرفنظر از سن کودک، همیشه قبل از اینکه پاسخ بدهید، از وی بپرسید که نظر خودش چه چیزی هست.

یک کودک پنج ساله از مادرش پرسید،” من از کجا بوجود آمده ام؟” ، مادرش همه چیز را در مورد فرآیند تولید نسل به وی توضیح داد ( با اضطراب و همراه با لکنت). بچه وی با تعجب به مادر نگاه کرد، و در آخر این جواب را داد، ” منظور من اینه که آیا من هم مانند پدرم از نیویورک آمده ام یا یک جای دیگر؟”

و اگر جواب را نمی دانید، به او بگویید که نمی دانید. بگذارید بدانند که لزومی ندارد انسان همه جواب ها را بداند. همچنین این کار یک فرصتی را برای پیدا کردن الگوی یافتن جواب، فراهم می سازد. همراه وی به کتاب خانه بروید یا با یک شخص دیگری که ممکن است جواب را بداند صحبت کنید.

منبع:  مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-روش هایی برای پرورش دادن حس کنجکاوی کودکان

هر کسی یک حرفه یا شغلی دارد. کار بچه ها رشد کردن، یاد گرفتن و انجام دادن تکالیف مدرسه و بازی می باشد. کار درمانی (occupational therapy) به بچه هایی که اختلال فیزیکی، احساسی و یا ادراکی دارند، کمک می کند تا فعالیت های روزانه خود همانند مسواک زدن دادان و یا پوشیدن کفش و جوراب را انجام دهند.

برخی از کاردمانگران حرفه ای، به بچه ها کمک می کنند تا روش های جایگزینی را برای انجام بازی های مورد علاقه خود پیدا کنند که به دلیل بیمار بودن یا صدمه دیدنشان، قادر به انجام آن نبودند. برخی از این بچه ها شرایطی دارند که برای انجام کارهای خود نیاز به کمک برای نوشتن دست نوشته های خود یا پیشرفت در استراتژی یاد گیری ، دارند ، تا به آن ها کمک کند تا در کلاس تمرکز خود را حفظ کنند و تکالیف خود را انجام دهند.

کاردرمانی و کودکان
کاردرمانی به بچه ها کمک می کند تا نیازهای خاص خود را تا حد ممکن به صورت مستقل انجام دهند یا به کودکانی که بعد از یک بیماری طولانی یا صدمه دیدن سخت به مدرسه بر می گردند، کمک کنند. برخی از  افراد بر این باورند که یک درمانگر جسمی شما را در وضعیتی قرار می دهد که می خواهید به آن برسید ، ولی در واقع، یک معالجه گر حرفه ای به شما کمک می کند تا به وضعیتی که مطلوب است، برسید.

کاردرمانی چیست؟

چه افرادی به نیاز کاردرمانی دارند؟
تمامی کودکان می توانند با یک کاردرمانگر ملاقات داشته باشند. برخی از آنها فعالیت های روزمره، همانند لباس پوشیدن، بستن بند کفش ها، خوردن غذا، توجه داشتن، نوشتن، نقاشی کشیدن یا رنگ کاری کردن خطوط را به سختی انجام می دهند.

برخی از بچه ها که شرایطی همانند فلج ذهنی، وضعیت نا مناسب عضلانی، یا اسپینا بیفیدا (که در آن ستون فقرات فرد حالت غیر عادی دارند)، دارند ممکن است به استفاده از ویلچر نیاز داشته باشند. یک کار درمانگر می تواند به بچه هایی که از ویلچر استفاده می کنند، کمک کند تا بتوانند خودشان برنامه ریزی کنند که به صف نهار بروند، از محوطه مدرسه خود بیرون بروند و سر وقت به کلاسشان برسند.

کاردرمانگران همچنین می توانند به کودکان اوتیسم بیاموزند که با دیگران ارتباط برقرار کنند یا ممکن است که به بچه هایی که مشکلات اختلال پردازش حسی دارند، روش هایی را یاد بدهند که به طور راحت تر و موثرتری با محیط خود ارتباط برقرار کنند.

یک کار درمانگر، همچنین ممکن است کمک ها و تجهیزاتی را از قبیل شانه  بند و … پیشنهاد دهد که بتواند برای دیگر بخش های بدن کمک کننده و مفید باشد. آنها ممکن است کمک کنند تا ابزارهایی پیدا کنید که انجام دادن برخی از کارها، همانند باز کردن در شیشه مربا، پوشیدن کفش و یا گرفتن دوش و یا حمام رفتن ، را برای کودک شما آسان تر کند.

ملاقات با یک کاردرمانگر
اگر یک کار درمانگر  را داشته باشید، درمانگر بررسی خواهد کرد که کودک شما چگونه می تواند فعالیت های خاصی را ، در قیاس با دیگر بچه ها که در سن او هستند، انجام دهد. ممکن است که معالجه گر از او بخواهد که حروف الفبا را بنویسد یا برخی از شکل ها را نقاشی بکشد ، برخی از بازی ها را انجام دهد، بند کفش خود را ببندد، یا یک شی را فشار دهد تا میزان قدرت شما اندازه گیری شود!

برخی از کاردرمانگران ، به خانه شما خواهند آمد تا ببینند که کودک شما چگونه برخی از وظایف عادی خود، همانند شانه زدن موهای خود یا مسواک زدن دندان های خود را انجام می دهد. بقیه متخصصان کودک را در بیمارستان، کلینیک یا برخی مواقع در مدرسه، ملاقات خواهند کرد.

یاد آوری این نکته مهم می باشد که کار درمانی، از شخصی به شخص دیگر تفاوت دارد. هیچ دو نفری شبیه هم نیستند و هیچ دو روش درمان هم شبیه هم نمی باشد.

بعد از تعیین این نکته که کودک شما می خواهد چه چیزی را یاد بگیرد تا انجام دهد، کار درمانگر یک برنامه درمانی را برای او تعیین خواهد کرد. اغلب مواقع، این امر به معنای تقسیم کردن یک فعالیت به بخشهای کوچک می باشد،  همانند یادگیری آهنگ، از طریق یاگیری نت به نت . برای مثال، اگر می خواهد که به حمام برود، ممکن است در مرحله اول یاد بگیرد که چگونه شیر آب را باز کند، سپس دمای آن را تعدیل کند ، صابون و حوله را پیدا کند، و در نهایت، داخل وان برود.  یک بار که این برنامه طراحی شد، همه این مراحل را به نوبت با تمرین کند.

درمان چقدر طول خواهد کشید؟
به دلیل اینکه کاردرمانی برای هر فردی منحصر به فرد است، و هر بچه ای بر اساس سرعت مختص به خود فرآیند یادگیری را کامل می کند، درمان ممکن است کوتاه مدت باشد یا زمان زیادی طول بکشد. برخی از بچه ها یاد گرفتند که آنها با بزرگتر شدن یا تغییر در مدرسه، نیاز به تغییر دارند. آنها دوباره کاردرمانگر خود را ملاقات می کنند تا روش های جدیدی را برای مقابله با مشکلات یا حرفه ای شدن در یک مهارت جدید، پیدا کنند.

منبع:  مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-کاردرمانی چیست؟

یک مطالعه ی جدید نشان داده صحبت کردن زیاد در مورد اضافه وزن و چاقی کودک تاثیرات منفی دارد.

به عنوان والدین، ما برای کودکانمان بهترین ها را می خواهیم. ما می خواهیم که کودکانمان بهتر از ما زندگی کنند و زندگی بهتری نسبت به ما داشته باشند؛ که شاد، موفق و بیشتر از هر چیزی سالم باشند. برای بسیاری از افراد، این کلمات به این معنی است که ما می خواهیم که کودکانمان لاغر باشند. و اگر حتی نخواهیم لاغر باشند قطعا نمی خواهیم که آنها چاق هم باشند. در اخبار ظهر، در رابطه با خطر چاقی کودکان چیزهایی می شنویم. ما تصاویری از کودکان بیچاره ای را مشاهده می کنیم  با چربی های بسیار و شلوار تنگ و لباس هایی که بالای شکمشان است و تصور می کنیم که این مسئله چه حقیقت دردناکی است که آنها می خواهند از دیگران مخفی باشند.

کارشناسان پزشکی در رابطه با عوارض وخیم اضافه وزن و چاقی این هشدارها را می دهند: دیابت، فشار خون بالا، سرطان، و هر چیزی که شما می توانید تصورش را داشته باشید. ما می گوییم که این کودکان زندگی کوتاه تری نسبت به والدینشان. در مدرسه، کودکان تنها بر اساس پیشرفت های تحصیلی شان درجه بندی نمی شوند، بلکه با توجه به شاخص توده ی بندی شان BMI نیز رتبه بندی می شوند. چاقی کودک به عنوان مهارت فرزند پروری والدین مشخص می شود و کودکانی که چاق هستند به عنوان کودکانی با والدین بد تلقی می شوند. این والدین همچنین در معرض خطر هستند که از کودکان خود به قدر کافی مراقبت نمی کنند و از آن غفلت می کنند. جای تعجب نیست که بسیاری از والدین نسبت به وزن فرزندانشان احساس نگرانی کنند!

اضافه وزن در کودک و چگونگی برخورد با آن

متأسفانه بسیار از والدین سهوا زمانی که با کودکانشان در رابطه با مسائل وزن، اندازه  و غذا خوردن مداخله می کنند دچار اشتباه می شوند و به کودکشان آسیب می زنند. یک مطالعه ی تحقیقاتی منتشر شده در ژوئن ۲۰۱۶ در رابطه با مسائل خوردن و وزن (ونسینک، لاتایمر و پاپ ۲۰۱۶) برخی از مشکلات هنگامی که والدین در رابطه با اضافه وزن کودکشان با او صحبت می کنند بیان می کند. محققین از ۵۰۱ نفر از زنان بین سنین ۲۰ تا ۳۵ سال در رابطه با وزنشان و عادات غذایی که به وسیله ی پدر و مادرشان برای ان ها در دوره ی رشدشان مشخص کرده بودند پرسیدند. آنها دریافتند کسانی که پدر و مادرشان بیشتر در رابطه با وزنشان بر آن ها خرده می گرفتند بیشتر در معرض BMI بالاتری بودند. در حقیقت زمانی که پدر و مادر بیشتر در مورد وزن نظر می دهند، دخترشان احساس نارضایتی بیشتری نسبت به بدنش دارد و احساس می کند که بدنش مانند یک بزرگسال است.

محدودیتی که در این مطالعه وجود دارد این است که «ارتباط علی و معلولی برابر نیست» و این مسئله روشن نیست که اگر والدین در مورد وزن کودکان نظر می دهند فرزندان وزن بیشتری پیدا می کنند و در بزرگسالی BMI بالاتری دارند یا این شرکت کنندگان در دوران کودکی شان اضافه وزن داشته اند و این اضافه وزن انگیزه ای برای والدین بود تا در مورد وزن، و خوردن نظر دهند (این رفتارها در رابطه با نارضایتی از بدن تاثیر گذارند یا نه). با وجود این محدودیت ها، این مطالعه تاثیرات منفی بالقوه ای را که نظر والدین در رابطه با وزن و غذا خوردن را در BMI و نارضایتی از بدن را بیان می دارد. مسئله وزن گاهی انقدر معضل می شود که پدر و مادری که زمانی دنبال این بودند که چگونه وزن کودک رو افزایش دهند اکنون به دنبال کاهش آن می روند.

منبع:  مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-اضافه وزن در کودک و چگونگی برخورد با آن

آماده کردن کودک برای مهد کودک
این مسئله که والدین باید برای آماده کردن کودک برای مهد کودک نیز باید فکر کنند والدین را دیوانه می کند، آن هم برای یک صحبت کردن به صورت علمی. مطمئنا می خواهید که کودک را از نظر هیجانی آماده کنید. اما از لحاظ علمی چطور؟ آیا مهدها باید کودک را برای ورود به بحث های علمی دبستان اماده کنند؟

در واقع، تحقیقات نشان داده است کودکانی که در مهدکودک بازی می کنند از نظر اجتماعی و علمی عملکرد بهتری در پیش دبستانی و در سطوح بالاتر دارند نسبت به کودکانی که در مهد فقط بر روی فعالیت های علمی آنها توجه می شود. این مسئله نشان دهنده ی این است که کودکانی که در مهدکودک هیچ فعالیت علمی ندارند بعدا به سرعت می توانند این مسائل علمی را یاد بگیرند.

بنابراین به نظر من ایده ی آماده سازی در مهد کودک بر اساس فرضیات مسئله داری بنا نهاده شده است. در واقع مهد کودک به معنی آماده کردن کودک برای گوش دادن به معلم و آمادگی برای انجام دادن کارهایی با دیگر کودکان است.

اما از انجایی که در برنامه های درسی مهدکودک ها در کشور ما بر این اساس است که کودک باید چیزهای خاصی را بیاموزد، بسیاری از والدین در رابطه با بردن کودکان به مهد کودک هایی که مخصوص امادگی دبستان هستند دچار اضطراب می شوند. خوشبختانه، چیزهایی که انتظار دارید که کودکتان در مهدکودک یاد بگیرد چیزهایی هستند در طی فعالیت های روزمره کودک به راحتی می تواند آنها را یاد می گیرد، فقط با پرسیدن («آن حرف چیست؟»)

بنابراین چرا زمانی را صرف یاد دادن اعداد، حروف الفبا، رنگ ها، شکل ها و سکه ها صرف نکنیم زیرا این کارها می تواند برای شما و کودکتان سرگرم کننده باشد. لطفا او را امتحان نکنید، یا مبادرت به استفاده از فلش کارت ها برای یادگیری او نکنید. کودکان وقتی چیزی را در حال انجام و فعالیت می بینند سریعتر یاد می گیرند مثلا کلمه ی ت مثل تراکتور! یادگیری را برای کودک سرگرم کننده کنید اینها چیزهایی هستند که زمانی که کودک به مهد کودک می رود به او یاد می دهند.

1-1-8

در مهد کودک لازم است که کودک چه چیزهایی را بداند
۱٫ شناختن رنگ های پایه: قرمز، نارنجی، زرد، سبز، آبی، و بنفش

۲٫ شناختن شکل های پایه: دایره، لوزی، مستطیل، مثلث، بیضی، و مربع

۳ شناختن سکه ها.

۴٫ شمردن از ۱ تا ۱۰

۵٫ شناختن ده عدد اول مانند: ۲، ۵، ۹، ۸، ۱، ۳، ۴، و غیره.

۶٫ تشخیص حروف مانند الف، ب، پ، ت، ث و غیره

منبع:  مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-چگونه می توانم فرزندم را برای مهد کودک آماده کنم؟

کودکان می توانند بیش از حد بی نظم بوده و محیط شلوغی را برای خودشان درست کنند. ممکن است نسبت به این موضوع آگاه باشید که کودکان کمی هستند که دوست دارند منظم باشند و واقعا ذات تمیز و مرتبی داشته باشند، ولی بیشتر کودکانی که ما با آنها آشنا هستیم، کودکانی هستند که کمتر منظم هستند.

شما به عنوان یک مادر، ممکن است با مشکلاتی مواجه شده باشید در رابطه با اسباب بازی هایی که به طور نا منظم در اتاق پخش می شوند، وسایل مربوط به شهر بازی که در کف اتاق پخش می شوند، موارد و لوازم عادی که در سرتاسر خانه پخش شده است و سایر موارد شلوغ کاری که از طریق بچه ها ایجاد می شود، و نسبت به آنها اعتراض داشته باشید.

موارد محدودی وجود دارد که می تواند به مدیریت این مشکلاتی که والدین با آنها مواجه هستند، کمک کند. برخی از این روش ها را که بهترین می باشند ، را در ادامه لیست شده اند. سعی کنید آنها را امتحان کنید و ببینید که چقدر برای شما مناسب می باشند.

۱٫ جمع و جور کن! این یک کلمه ای است که در سال های گذشته زیاد مورد استفاده قرار گرفته است، ولی داشتن یک خانه آرام و منظم، یک نکته بسیار مهمی می باشد.  به طور اصولی، در حوزه و ناحیه مربوط به کودک ، که کودک در آنجا فعالیت دارد، پیشنهاد می کنیم که همه چیز (بله، همه چیز) مرتب باشد و اسباب بازی های شکسته ، وسایل غیر ضروری، دور انداخته شود و تعداد موارد موجود کاهش یابد ( برای مثال اگر ۵۰ تا اسباب بازی مربوط به حیوانات باشد، آنها را به ۱۰ اسباب بازی حیوانات کاهش دهید). بلی،  این روش مدت زمان زیادی طول خواهد کشید و ولی به صورت کلی خوب است و زمان کمی را در روز به آن اختصاص دهید ( برای مثال ۱۵ دقیقه در هر روز یا مواردی شبیه آن، و اگر فرصت مناسبی داشتید ، می توانید چند ساعتی را صرف این کار کنید).

۲٫ جای هر چیزی! هر چیزی باید یک جای خاصی داشته باشد و در جایگاه مختص به خودش قرار بگیرد. شما مجبور نیستید که سبدها یا سطل های اسباب بازی گران قیمتی را بخرید ( اگر چه داشتن سبدهای مناسب اسباب بازی ها جمع و جورتر نشان می دهد). مطمئن شوید که در هر سبد یک نوع خاصی از وسایل یا اسباب بازی ها را انبار کرده اید، و هر سبد را برچسب بزنید.

۳٫ ” نظارت مادر”. کودک یک عادت بد دارد و سایل را جایی قرار می دهد که نمی توان به صورت سریع خانه را تمیز کرد. گاهی مجبور هستید که همه جاهایی که وسایل جمع شده است را نگاه کنید و همه چیز را در جایگاه مناسب خودشان قرار دهید، تا مطمئن شوید که همه وسایل در جایگاهی قرار گرفته اند که به راحتی می توان آنها را پیدا کرد.

۴٫ این کار را به صورت یک بازی و سرگرمی انجام دهید. حتی در صورتی که شما این احساس را نداشته باشید که برای هر کاری که باید بچه هایتان انجام دهند، از آنها قدر دانی کنید، ایجاد کردن یک بازی یا سیستم قدردانی، که شامل تمیز کردن و فرآیند نگه داری می باشد، می تواند مفید باشد. برای مثال، اگر برخی وسایل بر روی کف زمین قرار داشته باشد، به بچه های خود بگویید که ۲۰ تا از وسایل را بردارید و آنها را در جایگاه مناسب خوشان قرار دهید، و در عوض آن به اندازه یک چهارم وسایل یا بخشی از آن، به آنها شکلات دهید یا ده دقیقه به آنها زمان دهید که بازی الکترونیکی انجام دهید، یا هر کار دیگری که فکر می کنید برای بچه های شما منطقی باشد.

منبع:  مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-پنج روش برای مدیریت وسایل و اسباب بازی های کودک شما

به نظر می رسد که رشد جنسی بچه ها، از نظر والدین نوزادان و کودکان دوره ای باشد که در مراحل بعدی زندگی آنها به وجود می آید. ولی در حقیقت، رشد جنسی کودکان در سالهای اولیه زندگی شروع می شود. نوزادان، کودکان، پیش دبستانی ها و کودکان جوان در سن مدرسه، شالوده رشد هیجانی و فیزیکی را همزمان با رشد به صورت های نامحسوس ایجاد می کنند.

همزمان با دست یابی به نقاط عطف مهم فیزیکی و هیجانی، مانند آموختن راه رفتن و یا شناخت پدر و مادر، کودکان به نقاط عطف مهم می رسند مانند چگونگی بازشناسی، تجربه و احساس کردن بدن خود و چگونگی شکل دهی دلبستگی به دیگران. دلبستگی در سال های اولیه زندگی شکل می گیرد و به مراحل صمیمیت و پیوستگی با دیگران در آینده کمک می کند.

با شناخت نحوه رشد و یادگیری کودکتان، شما می توانید نقش مهمی را درپرورش سالم هیجانی و فیزیکی ایفا کنید.

نوزادان و کودکان
وابستگی های عاطفی و اولیه بدن در کنار والدین و از طریق ارتباط فیزیکی شکل گرفته که عشق آنها را بیان می کند. نگهداری و لمس شدن، بوسیده شدن و در آغوش قرار گرفتن به کودکان کمک می کند تا احساس راحتی کنند و همراه با دوست داشته شدن، احساس فیزیکی مثبتی را تجربه می کنند.

نوع منحصر بفرد صمیمیت فیزیکی و دلبستگی هیجانی ما بین کودکان و والدین، می تواند اولین عامل برای شکل گیری زمینه های عاطفی و صمیمی فیزیکی پخته در اینده باشد که در مراحل بعدی، به عنوان بخشی از بلوغ جنسی پخته در اینده می باشد.

بدن من. بیشتر والدین نگرانی های مربوط به کودکان خود را با دکتر خودشان در میان می گذارند با موضوعاتی نظیر اینکه نوزادان آلت تناسلی خود را در طول عوض کردن پوشاک لمس می کنند یا دارای حالت نعوظ زیادی هستند. به انها اطمینان داده یمشود که این رفتارهای کاملا عادی می باشد و گفته می شود که اکتشاف کردن بدن، حتی در میان بچه های جوان تر هم یک امر عادی می باشد و بیشر کودکان، به خصوص نوجوانان، از برهنه شدن خوششان می آید.

واکنشی که شما نشان می دهید – صدای شما، کلماتی که استفاده می کنید و حالت صورت شما – یکی از اولین درس های بچه شما در زمینه مسائل جنسی می باشد. با عدم واکنش عصبی و غافل گیر کننده، یا عدم استفاده از کلمات ناپسند، به کودک خود آموزش می دهید که این کنجکاوی در مورد بدن ، یک بخش نرمالی از زندگی می باشد.

آگاهی جنسی. در سنین ۲ یا ۳ سالگی، حس مونث یا مذکر بودن کودک شروع به رشد می کند. این آگاهی، هویت جنسی نامیده می شود. کودکان در این سن، شروع به شناختن تفاوت ما بین پسر ها و دختر ها می کنند و می توانند خودشان را به عنوان یک پسر یا یک دختر، شناسایی کنند. برخی از افراد معتقدند که هویت جنسی به صورت زیست شناختی تعیین می شود و برخی بر این باورند که این امر در نتیجه محیطی که کودک در آن قرار گرفته است، تشکیل می شود. به احتمال زیاد، این امر در نتیجه ترکیب دو مورد یاد شده حاصل می شود. کودکان در این سن، خودشان را با رفتار های خاصی سازگار می کنند که  نقش های جنسیتی نامیده می شوند، که مربوط به مونث یا مذکر بودن آنهاست. مردانه بودن چه چیزی است؟ زنانه بودن چه چیزی است؟ چگونه پسر ها و مردها رفتار می کنند؟ دختر ها و زن ها چگونه رفتار می کنند؟  همزمان با اینکه تصمیم می گیرید که نقش های جنسی را به کودک خودتان یاد دهید، نسبت به واکنش هایی که آنها در داخل و خارج از خانه نشان می دهند، مطلع باشید.

شناخت رشد جنسی اولیه در کودکان

دوره پیش دبستانی (سن ۳ تا ۵ سالگی)
در سن پیش دبستانی، حس دختر یا پسر بودن در بیشتر کودکان رشد می یابد، و تا جایی ادامه پیدا می کند که حتی شروع به اکتشاف بدن خود به صورت هدفمند می کنند. زمانی که آنها بدن خود را لمس می کنند، بد حرف زدن با آنها روش مناسبی نمی باشد – این کار ، فقط حس گناه یا خجالت را در کودک شما رشد می دهد.

با این حال، ممکن است که حتی در صورتی که کودکان این حس را داشته باشند که این کار خوب است، والدین بخواهند تا توضیح دهند که لمس کردن بدن باید در تنهایی صورت گیرد –  کودکان در دوره پیش دبستانی آنقدر درک دارند که بدانند همه چیز نباید عمومی شود. همچنین آنها به اندازه کافی بزرگ شده اند که بدانند هیچ کسی – حتی اعضای خانواده یا افرادی که به آنها اعتماد دارند – نباید آنها را به گونه ای لمس کند که احساس ناراحتی داشته باشند.

در دوره پیش دبستانی کودک گرایش های جنسی را از شما می اموزد– از نحوه پاسخ شما به جنس مخالف و احساس شما در مورد عریان بودن.

سوالات پایان ناپذیر. همزمان با اینکه کودکان نسبت به هر چیزی کنجکاو می شوند، این امر یک  حالت عادی است که کودکان از والدین خود سوالاتی از قبیل ” بچه ها چگونه به وجود می آیند؟ یا ” چرا خواهر من آلت تناسلی مردانه ندارد؟” ، را بپرسند.

وقتی که با سوالاتی از این قبیل برخورد می کنید، سعی کنید که با صداقت جواب دهید،  و پاسخ شما تا حد ممکن به واقعیت نزدیک باشد. پاسخ هایی از قبیل اینکه ” لک لک تو را اورده” نه تنها حس کنجکاوی بچه را از بین نمی برد، بلکه زمانی که کودکان حقیقت را می فهمند، اعتمادشان به والدین از بین می رود. صادق بودن در این وضعیت، همچنین باعث می شود که کودک شما در مورد سوالات خودشان ، در زمان آینده هم به شما رجوع کنند.

منبع:  مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-شناخت رشد جنسی اولیه در کودکان

منضبط کردن یک کودک بسیار سخت است و چه بسا این کار دلش را هم بشکند. لابد شما می خواهید لبخند درخشانی بر چهره فرزندتان ببینید، نه اخم ناراحت کننده را، یا اشک چشم هایش را،  یا کج-خلقی از سر ترسش را. “نه” گفتن به طرز غلط می‌تواند به آسیب‌های دراز-مدت منجرشود،حال آنکه این کار به طرزی صحیح، موجب رضایت کودکتان شده و خیال شما را هم در دراز مدت راحت می کند. در اینجا تعدادی از این نکات موثر برای “نه” گفتن ذکر شده است:

یکبار کافیه!
باید در اولین “نه” گفتنتان مصمم باشید، طوریکه بی نیاز از تکرار کردنش باشید. حالت چهره ای جدی به خود بگیرید و علتش را به کودکتان بگویید که چرا نمی تواند آنچه را می خواهد داشته باشد. اگر اولین “نه”ی شما جواب نداد، رویکرد متفاوتی در پیش بگیرید، مثلا شیوه هایی پیدا کنید برای “بله” گفتن.

اشتباه بزرگی خواهید کرد اگرکه دلتان به رحم بیاید. اگر کودکتان یاد بگیرد که می تواند شما را برای “بله” گفتن به ستوه آورد، دائما حرفش را به کرسی خواهد نشاند.

توضیح:
“نه” گفتنِصرف کافی نیست. کودکان متوجه آن نمی شوند و احتمالا بدرفتاری خود را تکرار می کنند مگر اینکه شما به او توضیح هم دهید. موثرترین راهکار برای “نه” گفتن این است که دلایل منطقی که کودکتان بتواند آنها را بفهمد به او ارائه دهید.

“بله” می تواند به معنی “نه” باشد.

“نه” شنیدن زیاد برای پیشرفت زبانی بچه هاآسیب‌زننده است، و آنها را مستعد خشم می کند. کاملا ممکن است که درهمان حال که شما “بله” می گویید، معنی “نه” بدهد. برای مثال اگر کودک شمامقداری کیک بخواهد، می توانید در پاسخ بگویید: « “بله”  بعد از شام می تونی کیکت را داشته باشی.» اگر بچه ها موقع خرید، اسباب بازی جدید بخواهند بگویید: «بله می تونه هدیه شب کریسمست باشه.» بدین شیوه کودک شما این شانس را دارد که آنچه می خواهد در روز خاصی صاحبش شود و توافق کردن را هم یاد می گیرد.

9 نکته درباره "نه" گفتن به کودکتان

داد نزنید!
مجله ی رشد کودکمی نویسد: «[تاثیرات]داد زدن سر بچه درست به بدی تنبیه بدنی است، و باعث مشکلات رفتاری و ایجاد مسئله در رشد عاطفی آنها می شود.» داد کشیدن مدام سر بچه ها به-مراتب، عواقب سنگینتری نسبت به ساکت کردن موقتشان دارد. در مجله ی ازدواج و خانوادهیافته ها نشان داد که داد کشیدن می تواند موجب افسردگی و مشکلات عزت-نفس کودک شود. ازاینرو برقراری ارتباط در یک محیط آرام با رفتاری صمیمانه امری حیاتی است.

خواسته های مکررکودک غالباً کلافه کننده است. با سرگرم کردن بچه ها در گفتگویا شرکت در بازی آنها می توانید توجهشان را جلب کنید و اینگونه سریعا موضوع را عوض کنید و بدین صورت حواسش را به سمت چیزی مثبت جلب کنید.

به حریم خصوصی شان احترام بگزارید!
کودکتان را در مقابل دیگران خجالت زده نکنید. بلکه با اشاره، آنها را به محلی امن برده و صراحتا دلیل “نه” گفتنتان را برایش توضیح دهید. چنانچه در جمع به کودک خود بی-احترامی کنید خشمگین خواهد شد؛ مخصوصا چنانچه مورد تمسخر دیگران هم واقع شوند. به یاد داشته باشید اگر کودکتان را در جمع خجالت-زده کنید، آنها یاد خواهند گرفت که همان کار را با شما بکنند.

منبع:  مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-  ۹ نکته درباره “نه” گفتن به کودکتان

فوبیای اجتماعی داری؟ درمان فوبیای اجتماعی چگونه است؟ این مطلب را از دست نده – مدت زمان مطالعه ۳ دقیقه

” در همه ی موقعیت های اجتماعی به شدت احساس ترس می کنم، وقتی قرار باشد سر کلاس دانشگاه کفرانسی ارائه دهم یا در یک جمع غریبه صحبت کنم،

از مدت ها قبل در خصوص این موضوع ذهنم درگیر می شود و هر چه به روز موعود ( روز ارائه کنفرانس ) نزدیک می شوم احساس ترس در وجودم چند برابر شده،

در نهایت در روز اجرا مثل لبو سرخ می شوم، و صرفا در انتظار تمام شدن آن لحظات جانکاه اضطرابم را تحمل می کنم.

از این که همیشه باید یک گوشه تنها باشم، سکوت کنم، و از نگاه های دیگران اذییت شوم احساس بدی دارم”

از اینکه دیگران متوجه لرزش دستان و ارتعاش تن صدایم می شوند و از اضطرابم آگاه شوند، احساس خجالت دارم.”

درمان فوبیای اجتماعی
جملات بالا شرح حال یک دانشجوی مبتلا به اختلال فوبیای اجتماعی بود.

آیا برای شما هم صحبت کردن یا سخنرانی در یک جمع، سخت و ترسناک است؟

بیشتر مردم از صحبت کردن در مقابل یک جمعیت غریبه و ناآشنا احساس تشویش و ناراحتی داشته و سعی در اجتناب از چنین موقعیتی دارند.

اما افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی یا فوبیای اجتماعی، نسبت به جمعیت عادی از نظر شدت و مدت اضطراب و اختلالی که در نتیجه این مسئله در زندگی روزمره شان ایجاد شده، از سایر مردم متمایز می شوند.

درمانگر ترس های خود باشید، ناگفته های فوبی و درمان آن
0 دیدگاه/می 15, 2019
ادامه مطلب ...
علت فوبیای اجتماعی چیست؟
از جمله دلایلی که روانشناسان و متخصصان به عنوان علت احتمالی فوبیای اجتماعی ذکر نموده اند می توان به موارد زیر اشاره نمود:

ویژگی های شخصیتی و تجربه های دوران کودکی
مثلا کودکان کم رو و خجالتی که معمولا گوشه گیر، ساکت و منزوی هستند به احتمال بیشتری در بزرگسالی دچار فوبیای اجتماعی می شوند.

اما علاوه بر خصوصیات شخصتی فوق، چون فوبیای اجتماعی در مقایسه با سایر اختلالات اضطرابی در سن پایین تری ظاهر می شود، سبک فرزندپروری و نوع برخورد والدین در احتمال ایجاد این اختلال تاثیر بسزایی دارد.

به عنوان مثال، تحقیقات نشان داده است که کودکان مبتلا به فوبیای اجتماعی دارای والدینی با کنترل گری بسیار بالا و مهربانی کم تر هستند.

همچنین والدین این کودکان به احتمال بیشتری از خجالت زده کردن فرزندن خود جلوی دیگران به عنوان یک روش تربیتی و تنبیه استفاده می کنند.

بنابراین تجربه ی تحقیر شدن در کودکی را می توان در گذشته این افراد به نسبت جمعیت عادی بیشتر مشاهده نمود.

معمولا والدین این کودکان نمی توانند الگوی خوبی از رفتار شجاعانه و مقبول برای فرزند شان باشند و خود آن ها نیز از اضطراب رنج برده و نسبت به حفظ ظاهر جلوی دیگران بسیار حساس هستند.

بنابراین یادگیری نیز نقش مهمی در احتمال فوبیای اجتماعی دارد.

دنیای یک فرد مبتلا به فوبیای اجتماعی چه رنگی است؟
ذهنیت و دنیای درونی افراد مبتلا به فوبیای اجتماعی نقش بسزایی در ایجاد و ادامه یافتن این اختلال دارد.

معمولا این افراد در مورد رخداد های اجتماعی پیش بینی های بسیار منفی در ذهن خود دارند که باعث اجتناب آن ها از موقعیت اجتماعی می شود.

همچنین در موقعیت های اجتماعی، در تعامل ها، صحبت کردن یا سخنرانی جلوی جمع معمولا ارزیابی که از عملکرد و برخورد خود دارند بسیار منفی و ناشیانه است.

مثلا ممکن است بعد از اجرای تئاتر، سخنرانی، یا حتی رقصیدن جلوی جمع، علارغم اینکه دیگران نظر و فیدبک مثبتی در مورد عملکردشان به آن ها ارائه می دهند، باز هم از عملکرد خود ارزیابی منفی داشته باشند.

ویژگی دیگر افراد مبتلا به فوبیای اجتماعی تمرکز وتوجه زیاد از حد روی خود و ارزیابی خود است.

آن ها دائم نگران نشان دادن چهره مطلوب از خود هستند و فکر می کنند که همان قدر که آن ها از درون مضطرب هستند، در ظاهر نیز مضطرب نشان خواهند داد.

این نگرانی دائمی، عیب گیری و خود انتقادی باعث می شود که در موقعیت های اجتماعی تمرکز کمتری روی موضوع اصلی ( مثلا سخنرانی، رقصیدن و…) داشته باشند، دچار حواس پرتی شوند و در نتیجه عملکرد مطلوبی از خود به نمایش نگذراند.

درمان فوبیای اجتماعی گوشه گیری و انزوا درمان
مشاورانه 
مشاوره خانواده 
مشاوره ازدواج 
مشاوره تلفنی 
مشاوره آنلاین 
تست روانشناسی 
مشاوره روانشناسی 
مشاوره جنسی 
اختلال روانی 
استخدام روانشناس و روانسنج
درمان فوبیای اجتماعی
در درمان فوبیای اجتماعی، روش های مختلفی به کار گرفته می شود،

انتخاب روش درمانی، بسته به تشخیص درمانگر و شرایط بیمار از نظر شدت و مدت اختلال، سن، فوریت درمان و…صورت می گیرد.

شناخت درمانی
اولین راه درمان فوبیای اجتماعی درمان مبتنی بر شناخت است.

منبع: مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-درمان فوبیای اجتماعی ، گوشه گیری ، انزوای اجتماعی

داشتن یک رابطه خوب، یک مهارت مهم فرزندپروری است. زمانی که ارتباط مثبتی بین والدین و فرزند برقرار باشد فرزندپروری لذت‌بخش تر هم خواهد بود. چه کودک نوپایی را پرورش دهید و چه یک نوجوان را، برقراری یک رابطه خوب، کلید ایجاد عزت نفس و همین‌طور احترام متقابل است.

اصول اساسی ارتباط خوب والد-کودک
بگذارید کودکتان بداند شما علاقه دارید هروقت که کودک نیاز داشت درگیرش شوید و کمکش خواهید کرد.
زمانی که کودکتان می خواهد با شما صحبت کند تلویزیون را خاموش کنید یا روزنامه را کنار بگذارید.
زمانیکه فرزندتان دارد چیز مهمی می گوید از حرف زدن پشت تلفن خودداری کنید.
گفتگویتان بین خودتان بماند مگر اینکه افراد دیگری بطورمشخص درگیر در موضوع باشند. بهترین ارتباط بین شما و فرزندتان زمانی صورت می گیرد که کسی دوروبرتان نباشد.
شرمنده کردن یا مورد خطاب قرار دادن کودکتان در جلوی جمع، فقط موجب بروز خشم و خصومت در او می شود، نه ارتباط خوب.
مثل برجی بالای سر کودک تان نایستید. طوری قرار بگیرید که هم-قد کودک شوید و آنگاه گفتگو کنید.
اگر از رفتار یا حادثه ای خیلی عصبانی هستید، تا زمانیکه آرامش خود را بدست نیاورده اید وارد مکالمه نشوید زیراتا قبل از آن نمی توانید حالت بی طرف داشته باشید. بهتر است مکث کنید، آرام بگیرید و بعدا با فرزندتان حرف بزنید.
چنانچه خیلی خسته باشید، زور زیادی می برد تا شنونده ی فعال باشید. شنونده ی واقعا فعال بودن کار دشواری است و زمانیکه ذهن و بدنتان خسته است بیشتر سخت می شود.
بادقت و همراه با ادب گوش دهید. وقتی کودک سعی دارد ماجرایش را بگوید حواسش را پرت نکنید. با کودکتان همچون بهترین دوست خود خوشرفتار باشید.
مشکل را زیادی بزرگ نکنید، همچون کسی که درحال کشف موضوعات جزئی از یک داستان است و هرگز به خود بچه اجازه نمی دهد که ادامه دهد. اینها والدینی اند که به حاشیه یک رویداد، بیشتر واکنش نشان می دهند در حالیکه صورت مسئله را فراموش می کنند، مثلا کودک شروع به گفتن آنچه رخ داده می کند و پدر یا مادر می گوید «برام مهم نیست که اونها دارن چیکارمی کنن، بهتربود تو خودت رو درگیر این چیزها نمی کردی.»

نپرسید چرا، بلکه بپرسید که چی شده.
اگر چیزی درباره وضعیت پیش آمده می دانید، با اطلاعاتی که دارید خیال کودکتان را راحت کنید.
از چشم یک بزرگسال حرف زدن (“وقتی حرفم تمام شد حرف می زنی”، “من میدونم چی برات بهتره”، “فقط چیزی که من میگم رو انجام بده تا مشکل حل شه”)، موعظه و نتیجه اخلاقی گرفتن را به حداقل برسانید چونکه این روشها برای ایجاد ارتباط مفید نیستند و دریچه ی ارتباطی را می بندند.
از کلمات یا عبارات سخیف ازقبیل “خفه شو”، “احمق”، “تنبل” استفاده نکنید: «احمق! اون اصلا معنی نمیده» یا «تو چی می فهمی، تو فقط یه الف بچه ای».
در برنامه ریزی بعضی مراحل خاص، کودک رابرای رسیدن به راه حل یاری کنید.
نشان بدهید که خود کودک موردقبول شماست، جدای از کرده و نکرده هایش.
کودک را برای برقراری ارتباط با دیگران تقویت کنید. با پذیرش او، و تمجید از تلاشش در برقراری ارتباط، این کار را انجام دهید.

منبع:  مرکز مشاوره و روانشناسی ایران-دستورالعمل هایی برای ارتباط والدین-کودک